نارسایی کنش های اجرایی در بیماران مبتلا به PTSD ناشی از جنگ

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه حافظه کاری )کلامی- غیرکلامی( و توجه پایدار در جانبازان با و بدون اختلال تنیدگی پس از سانحه صورت گرفت. مواد و روش ها: روش این پژوهش توصیفی و از نوع پس رویدادی بود. از بین کلیه جانبازان شهر مشهد با روش نمونه گیری در دسترس 44 نفر در قالب دو گروه مبتلا به PTSD و غیرPTSD انتخاب شدند و با استفاده از آزمون‌ فراخنای ارقام (شنیداری و دیداری) و آزمون عملکرد پیوسته مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتیجه: نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد دو گروه از لحاظ عملکرد کلی‌شان در آزمون‌های فراخنای ارقام شنیداری، فراخنای ارقام دیداری و عملکرد پیوسته با یکدیگر تفاوت معناداری دارند. همچنین نتایج آزمون اثرات بین آزمودنیها نشان داد که از نظر تعداد اعداد مستقیم و اعداد معکوس؛ تعداد اعداد مستقیم و اعداد معکوس؛ و پاسخ صحیح و خطای حذف آزمون عملکرد پیوسته بین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد. اما از لحاظ زمان واکنش و خطای ارائه در آزمون عملکرد پیوسته بین گروه‌ها تفاوت معناداری وجود نداشت. بحث: از یافته‌های فوق چنین استنباط می‌شود که عملکرد ضعیف‌تر افراد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از سانحه در آزمون‌های عصب روانشناختی بیانگر نقص آن‌ها در حافظه کاری کلامی و غیرکلامی، و توجه پایدار می‌باشد. بنابراین مشکل در این کنش‌های اجرایی را می‌توان تبیینی برای علائم اختلال مذکور دانست.